KIRŞEHİR

Kırşehir'in telefon kodu 386 olup, Kırşehir'in plaka numarası ise 40'tır.

Kırşehir ilinin yüzölçümü  6.570 km² olup, Nüfusu ise 1985 yılı verilerine göre 260.156 'dır.

Kırşehir İli'nin İlçeleri :
Kırşehir Merkez, Akpınar, Çiçekdağı, Kaman ve Mucur

Kaman

Kırşehir İli'nin Tarihî ve Turistik Yerleri :
Çiçekdağı orman içi dinlenme yeri; Terme Kaplıcası, Keçi ve Ömerhacılı kale kalıntıları; Cacabey Medresesi; Kale ve Alaeddin Camileri; Ahî Evran Camisi ve türbesi; Karakurt Baba, Melik Gazi ve Âşık Paşa türbeleri; Kesikköprü Kervansarayı; Kesikköprü; Kırşehir Müzesi.

Ahî Evran-ı Veli Türbesi

Coğrafî Yapısı :

      Kırşehir ili İç Anadolu Bölgesi'nin orta kesiminde yer alır. Eski bir yerleşme alanı olan il topraklarında yaşadığı bilinen en eski halk Hititlerdir. Buraya egemen olmuş çeşitli uygarlıklar olmasına karşılık bunların izine fazla rastlanmaz. Kırşehir eski bir kurum olan Ahilik'in merkezi sayılır. Fazla gelişmemiş illerimizden olan Kırşehir, halılarıyla ünlüdür.

Terme Kaplıcası

      Kırşehir ili yer yer volkanik araziyle kaplı ve akarsu vadileriyle parçalanmış orta yükseklikteki dalgalı düzlüklerin üstünde yer alır. Kırşehir platosu adıyla anılan bu düzlükler bazı dağ kütleleri tarafından engebelendirilir. Bu kütlelerden başlıcası ilin kuzey kesimindeki Çiçekdağı'dır. Öteki yükseltiler ise, ilin orta kesiminde yer alan Baran ve Kervansaray dağlarıdır. İç Anadolu Bölgesindeki iki önemli kırık fay çizgisi Kırşehir ili topraklarından geçer. Birinci derece deprem kuşağının üstünde yer alan bu topraklarda 1938'deki depremde 149 kişi hayatını yitirmiş ve 2.000 den fazla konut yıkılmıştı.

     Kırşehir ili topraklarından kaynaklanan sular Kızılırmak aracılığıyla Karadeniz'e ulaşır. Kızılırmak, güneyde Aksaray, güneybatıda da Ankara illeriyle sınır oluşturur. Kızılırmak'ın kollarından Delice ırmağı kuzeydoğuda Yozgat iliyle, bu akarsuya katılan Kılıçözü deresi de kuzeybatıda Kırıkkale iliyle sınır çizer.
      İlin doğu kesiminde sularını dışarıya göndermeyen bir kapalı havza vardır. ilin başlıca doğal gölü, bu kapalı havzada yer alan ve yazın tuzlu bir bataklığa dönüşen Seyfe Gölü'dür. Kırşehir ilinde ayrıca Kılıçözü deresi üzerinde Çoğun baraj gölü ile Köşközü deresi üzerinde Kültepe baraj gölü bulunur. Hirfanlı baraj göllerinin bazı bölümleri de il sınırları içindedir.
      İlin doğu kesimindeki kapalı havza, yüksek bir ova niteliğindedir. İlin en geniş düzlüğü olan bu alan Malya Ovası olarak da bilinen Seyfe Ovasıdır. İl topraklarında yer alan öteki düzlükler ise Çoğun ve Güzler ovalarıdır.

İklimi ve Bitki Örtüsü
       Kırşehir ili İç Anadolu Bölgesine özgü kara ikliminin etkisi altında kalır. Kış ayları soğuk ve kar yağışlı, yazları ise sıcak ve kurak geçer.
       Kırşehir, ormanları bakımından ülkemizin en yoksul illerindendir. Yalnızca Çiçekdağı'nın bazı kesimlerinde ormana rastlanır. İlin doğal bitki örtüsü genellikle bozkır (Step) görünümündedir.

Ekonomi 
      İl halkı geçimini daha çok tarımdan sağlar. Elde edilen başlıca ürünler, buğday, arpa, şekerpancarı, yeşil mercimek, üzüm, çavdar, patates, karpuz, elma, kavun, domates ve nohuttur. Hayvancılık önemli gelir kaynaklarındandır. Kırşehir ilinde en çok koyun, sığır ve Ankara keçisi yetiştirilir. Tavukçuluk ve arıcılık il hayvancılığının öteki dalları arasında yer alır.
      Kırşehir ilindeki başlıca sanayi tesisleri un ve unlu ürünler, süt ürünleri, şarap, yem, çelik gereçler, briket, tuğla, kiremit, kireç ve çimento fabrikalarıdır. İlin küçük sanayisi oldukça canlıdır.

Kırşehir İlinin Yöresel  Yemekleri
       Türk misafirperverliğinin en çarpıcı ve örneklerinin sergilendiği sofra, Anadolu insanının misafire verdiği değerin en güzel örneğidir. Evine misafir gelen bir aile Kiler'inde sakladığı en değerli yiyeceklerini misafirine cömertçe ve gururla sunar. Misafirin kim olduğu çok önemli değildir. Tanrı misafiridir ve kişinin evine ne kadar çok misafir gelirse o evdeki bereket o derece artar.
        İşte bu mantıkla, Anadolu Türk kültürünü en güzel şekliyle yaşayan Kırşehir insanı kendi yaratıcı zekasını yemek yaparken de kullanmasını bilmiş, kendi ürünlerini hem en iyi şekilde değerlendirmiş, hem de güzel yemekler yaparak damak zevkine hitab etmiştir.

Kırşehir yemekleri

      Keşkek, ayva dolması, sündürme, boranı, çirleme, kürt pilavı, soğanlama, çullama, yarma aşı, lepe, pancar çırpması, topalak, madımak, et yahnisi, çömlekte kuru fasulye, çömlekte paça, hasirde vs.

Tarihi yerler

KIRKLARELİ

Kırklareli telefon kodu 288 olup,Kırklareli plakası da 39'dur.
Kırklareli ilinin yüzölçümü, 6.550 kilometrekare olup, Nüfusu ise 1985 verilerine göre 297.098 'dir.

Kırklareli sınır illerimizden biridir. Türkiye'nin Trakya topraklarının kuzeydoğu kesiminde yer alan Kırklareli ili kuzeyde Bulgaristan'a, doğuda Karadeniz'e, güneyde Tekirdağ ve batıda Edirne illerine komşudur. Bazı kaynak ve haritalarda güneydoğuda ortak sınırı olduğubelirtilen İstanbul ilinden kısa bir kıyı parçasıyla ayrılır.

Bugünkü Kırklareli il topraklarının ilk çağdan beri hareketli bir yerleşme alanı olduğuanlaşılmaktadır. Bu yörede Traklardan kalma bazı tümülüslere rastlanmıştır. Çağlar boyunca Trakya, Balkanlar ve Anadolu'yu ele geçirmek isteyenlerinegemenlik mücadelelerine sahne olmuştur. Günümüz Kırklreli halkının önemli bir bölümü 19. Yüzyıl ile20. Yüzyıl başlarında Balkanlardan gelmiş göçmenlerden oluşur.

Kırklareli İlinin İlçeleri
Kırklareli Merkez, Babaeski, Demirköy, Kofçaz, Lüleburgaz, Pehlivanköy, Pınarhisar, Vize

Dupnisa Mağarası

Kırklareli İlinin Tarihî ve Turistik Yerleri
Limanköy, İğneada, Kıyıköy (Midye) ve Çilingoz koyları; Dupnisa Mağarası; İncekoru ve Kavaklı Meşe korusu orman içi dinlenme yerleri; Vize Kalesi; Vize Mağara Manastırı; Midye Ayazma ve Manastırı; Hızır Bey ve Sokullu Mehmet Paşa Külliyeleri; Kadı, Beyazıd (Paşa), Kapan, Eski cami, Cerit Ali Paşa ve Gazi Süleyman Paşa camileri; Alpullu (Sinanlı), Babaeski ve Lüleburgaz (Sokullu Mehmet Paşa) köprüleri; Kadı, Kapan (Salıyeri) Kayımoğlu ve Alman çeşmeleri; Zindan ve Binoklu Hasan Baba Türbeleri.

Kırklareli Coğrafî Yapısı
      Kırklareli topraklarının yaklaşık yarısı dağlık alanlar, yarıya yakını da orta yükseklikte veya alçak yaylalardır. Türkiye'nin Trakya'daki en yüksek kesimini oluşturan ve Yıldız Dağları olarak da bilinen Istranca Dağları, Kırklareli il sınırları içinde kuzeybatı-güneydoğu doğrultusunda uzanır. İlin kuzey ve doğu kesimlerini engebelendiren bu dağlık alanın en yüksek noktası, Demirköy kasabasının batısında 1.031 metreye ulaşan Mahya Dağı'dır. Kuzey yamaçları sık ormanlarla kaplı olan Istranca Dağları güneydoğuda yüksekliğini yitirerek orta ve alçak düzlüklere dönüşür. Istranca Dağları ile Karadeniz kıyısı arasında bazı yaylalar yer alır.
       Kırklareli ilinin kuzey ve batı kesimlerinde yer alan ve birçok alçak tepeyle engebelenen düzlükler Ergene Havzası adıyla anılır. Bir çöküntü alanı olan Ergene Havzası, Kırklareli ilinin başlıca tarım alanıdır.

Kırklareli Vize

       İl topraklarından kaynaklanan suların bir bölümü Karadeniz'e dökülürken, bir bölümü de Karadeniz'e doğru akar. Karadeniz'e ulaşan küçük akarsulardan başlıcaları Rezve, Deringeçit ve Pabuç dereleridir. Kuzeydoğuda Bulgaristan ile ülkemiz arasındaki doğal sınırı Rezve deresi oluşturur.
      İl topraklarında akan en önemli akarsu Ergene ırmağı'dır. Bu ırmağa katılan başlıca kollar Sulucak, Poyralı,Kaynarlı, Babaeski (Şeytan), ve Teke dereleridir. Tarım alanlarını sulamak ve Teke deresinin yol açtığı taşkınları önlemek amacıyla Kayalıköy Barajı kurulmuştur. Ergene Irmağı Kırklareli il sınırları dışında Meriç Irmağına dökülür.
      Geniş ovalara ve fazla girinti-çıkıntıya rastanmayan Karadeniz kıyısında, bataklıklarla çevrili küçük kıyı gölleri ve doğal plajlar vardır. Bu kıyıdaki başlıca çıkıntılar İğneada ve Servi burunlarıdır.
       Kıyıda yer alan başlıca doğal göller Erikli, Mert ve Sakpınar Gölleridir. Kırklareli ilindeki başlıca yapay göl ise Kayalıköy baraj gölü'dür.

Tarihi Geçit

İklimi ve Bitki Örtüsü

       Kırklareli ilinin Karadeniz'e kıyısı olan doğu kesimi ile Istranca Dağlarının ardında kalan iç kesimi iklim yönünden farklılık gösterir. Kıyı kesiminin ılıman olmasına karşılık iç kesimler kara ikliminin etkisi altındadır. Kırklareli kenti ile ilin büyük bölümünde kışlar soğuk ve kar yağışlı, yazlar ise sıcak geçer.
       Kırklareli ilinin ikliminde gözlenen bu farklılık doğal bitki örtüsünü de etkiler. Istranca Dağlarının Karadeniz'e bakan yamaçları, tepelerden eteklere kadar kayın ormanları ile kaplıdır. Istranca Dağlarının güney yamaçlarının bazı bölümlerinde de rastlanan kayın ormanlarında en çok görülen bitki ormangülleridir. Dağların iç kesiminde eskiden yoğun olarak rastlanan meşe ormanları ise büyük ölçüde yok edilmiştir. Ergene havzasının doğal bitki örtüsü ise bozkır (step) görünümündedir.

Manzara

Ekonomi
Yaklaşık yarısına yakını kasaba ve kentlerde yaşayan Kırklareli halkı geçimini daha çok tarım ve ormancılıktan sağlar. Yetiştirilen başlıca ürünler, buğday, şekerpancarı, ayçiçeği, karpuz, patates, arpa, domates, yulaf, soğan ve kavundur.
       Kırklareli ilinde daha çok koyun ve sığır yetiştirilir. Hayvancılık, mandıralarda beyaz peynir, kaşar peyniri, yoğurt üretimine yönelik olarak yapıldığından et üretimi azdır. Karadeniz kıyısında yapılan balıkçılık gelişmemiş düzeydedir.

İğneada

       Istranca Dağları çevresinde yaşayan köylülerin bir bölümü bu ormanlarda mevsimlik işçi olarak çalışır. Önemli miktarda tomruk ve maden direği elde edilen bu orman alanlarında ağaçlandırma çalışmalarının yürütülebilmesi için fidanlıklar kurulmuştur.
       Türkiye'nin ilk şeker fabrikası Babaeski ilçesine bağlı Alpullu köyü yakınında 19262da üretime başlamıştır.
       bundan başka Kırklareli ilindeki başlıca sanayi kuruluşları un, bitkisel yağ, süt ürünleri, konserve, yem, dokuma, tarım alet ve makineleri, cam, ölçü araçları, çimento, orman ürünleri, elektrik malzemeleri, sabun, boya, kaset, kireç, tuğla ve kiremit fabrikalarıdır.

Kırklareli İlinin Yöresel Yemekleri

Kuzu Kapama

Et ve süt ürünlerinin yanı sıra sebze ve meyve de beslenmede önemli bir yer tutar. Kaşar peyniri ve ay çiçeği üretimi yaygındır. Yörede, bağcılığa bağlı olarak içki yapımı gelişmiştir. Nohutlu ekmek, keşkek, zerde, kaymakçına, plaska, sulu kaçamak, kuru kaçamak, ısırgan böreği, külür, kapama, çoban böreği ısırgan otu çorbası yöreye özgü yemeklerdir.

Kabak Böreği

     

KAYSERİ

Kayseri'nin Telefon Kodu 352 olup, Kayseri Plakası ise 38'dir.

Kayserinin Yüzölçümü 16.917 kilometrekare olup, Nüfusu ise 1985 yılı verilerine göre 864.060'dır.

Kayseri ilinin ilçeleri
Kayseri Merkez, Akkışla, Bünyan, Develi, Felahiye, İncesu, Pınarbaşı, Sarıoğlan, Sarız, Talas, Tomarza, Yahyalı, Yeşilhisar.

Kayseri'nin Tarihî ve Turistik Yerleri
Erciyes Dağı; Sultan Sazlığı; Derebağ Çağlayanı orman içi dinlenme yeri; Yahyalı Hacer Ormanı doğayı koruma alanı; Fraktin ve İmamkulu Anıtları; Kayseri, Şahmelik ve Develi Kaleleri; Huand Hatun Külliyesi; Avgunu, Çifte, Sahibiye Köşk ve Hatuniye medreseleri; Kölük, Hacı Kılıç cami ve medreseleri; Kayseri, bünyan ve Develi Ulu camileri; Kurşunlu Camii; Keykubadiye Sarayı; Hızır İlyas ve Haydar Bey Köşkleri; Mollaoğulları Konağı; Çifte, Döner ve Sırçalı Kümbetler; Sultan ve Karatay Hanları; Dev Ali, Seyyid-i Şerif Hızır İlyas, Melik Gazi ve Mikdat Dede Türbeleri; Raşid Efendi Kütüphanesi; Tekgöz ve Çokgöz Köprüleri; Kültepe, Kayseri Arkeoloji ve Kayseri Etnografya Müzeleri...

Coğrafî Yapısı

Kayseri ilinin büyük bölümü İç Anadolu Bölgesinde, bazı küçük bölümleri de Doğu Anadolu ve Akdeniz Bölgelerinde yer alır. Anadoludaki en eski yerleşme alanlarından biri olan Kayserikuzey ve kuzeybatıda yer alan Kızılırmak vadisinden güney ve güneydoğuda bulunan toroslara kadar uzanır.
        Eskiden beri Anadolunun çeşitli kesimlerini birbirine bağlayan yolların kesiştiğibir yörede yer alması açısından da önem taşıyan Kayseri oldukça gelişmiş bir ilimizdir. Kayseri denince, ticarete ilişkin konularda başarılı insanlar ile, sucuk ve pastırma üretimi akla gelir.
       Kayseri ili topraklarının önemli bir bölümü hafif dalgalı yüksek düzlüklerden oluşur. Bu düzlükler çöküntü alanları ve dağlar ile engebelenir. İç anadolu Bölgesinin en yüksek dağı olan Erciyes Dağı 3.917 metre yüksekliğinde ve il sınırları içerisindedir.

       Doğu, Güney ve Güneydoğuda doğal bir sınır oluşturarak kabaca güneybatı-kuzeydoğu doğrultusunda uzanan Tahtalı Dağları, Torosların bir parçasıdır.Tahtalı Dağları dizisi içinde yer alan Beydağı3.075 metre yüksekliğiyle Erciyes Dağından sonra Kayseri ilinin en yüksek ikinci noktasıdır. Orta kesimde yine güneybatı-kuzeydoğu doğrultusunda uzanan dağ dizisi içindeki başlıca yükselti ise Hınzır Dağı'dır. Dorukları il sınırları dışında kalan Binboğa Dağları doğuda , aladağlar ise güneybatıda doğal sınır oluşturur.
       İç Anadolu Bölgesinin başlıca yüksek düzlüklerinden olan Uzunyaylanın batı kesimi Kayseri ili sınırları içindedir. Bu topraklarda birçok ova da yer alır. Bunların başlıcaları develi, Kayseri ve Palas ovalarıdır.
       Kayseri ilinden kaynaklanan suların katıldığı akarsuların bir bölümü Akdeniz'e, biri de Karadenize dökülürken, bazıları da kuzey batı kesimdeki havzalara yönelir. Uzunyayladan kaynaklanan Zamantı ırmağı ile Sarız yöresinin sularını toplayan Göksu'nun il sınırları dışında birleşmesiyle oluşan Seyhan IrmağıAkdeniz'e dökülür. Ceyhan Irmağı'na katılan Hurma Çayı'nın başlangıç kolları da ilin doğu kesimindekiküçük bir yörenin sularını toplar.
       İlin kuzey kesiminden kuzeydoğu-güneybatı doğrultusunda geçen Kızılırmak'a Kayseri ili topraklarından kaynaklanarak katılan başlıca kol Sarımsaklı suyu'dur. Bazı küçük akarsular da Develi ve Palas ovalarındaki sığ göl ve bataklıklarda sona erer. Kayseri ilinde birçok doğal ve yapay göl vardır. Başlıca doğal göller; sığ sazlık ve bataklıklardan oluşan Tuzla (Palas) ve Yay Gölleri ile Sultan Sazlığı'dır. Sulama amacıyla yapılan Sarımsaklı, Akköy ve Ağcaşar barajlarının ardında suların birikmesiyle yapay göller oluşmuştur.

İklimi ve Bitki Örtüsü
       Kayseri ili, kışı oldukça şiddetli geçen kara ikliminin etkisi altındadır. kar yağışlı geçen kış aylarında hava sıcaklığının bazen -30 C derecenin altına düştüğü gözlenir. Yıllık ortalama yağış miktarı 500 mm'den az olan Kayseri ilinde yzlar da oldukça sıcak geçer.
        Ençok ilkbaharda yağış alan ilin doğal bitki örtüsübozkır (step) görünümündedir. Kayseri ilinin güney ve güneydoğu kesimindeki dağlık alanlarda sedir, köknar, kızılçam ve karaçamlardan oluşan orman topluluklarına rastlanır.

Ekonomi
      Kayseri'de halkın yarısından çoğu ilçe merkezi, kent ve ksabalarda yaşar. eskiden başta halıcılık olmak üzere dokumacılık, dericilik ve bakırcılık gibi üretim etkinlikleriyle tanınan ve canlı bir ticaret hayatı olan Kayseri yöresi Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde oldukça geriledi. Bu sırada tarımsal üretimi tüketim gereksinimini karşılamaya yetmeyen bir durumda olan Kayserinin ekonomisi Cumhuriyet döneminde halı ipliği ve uçak montaj fabrikalarının açılması ile , 1927'de demiryolu bağlantısının kurulmasının ardından canlanmaya başladı. 1950'den sonra karayolu ulaşım bağlantılarının güçlenmesi ve tarıma dayalı sanayi yatırımlarının artması ilin hızla gelişmesine yol açtı. Tüm bu gelişmelere rağmen halkın büyük bir bölümü geçimini tarımdan sağlar.

       Kayseri ilinde yetiştirilen başlıca ürünler; buğday, arpa, şekerpancarı, patates, çavdar, elma, soğan, baklagiller, üzüm ve ayçiçeğidir.
       Hayvansal ürün elde etmeye yönelik olarak yetiştirilenbaşlıca hayvanlar koyun ve sığırdır.
Uzunyayla'da koşu iyi cins koşu atı yetiştiriciliği yapılır. Tavukculuk ve arıcılık da gelir kaynakları arasında yer alır.

       Kayseri ilindeki başlıca sanayi kuruluşları un, unlu ürünler, şeker, süt, et, et ürünleri, meyve suyu, konserve, yem, dokuma, deri, traktör takım tezgahları, makine, metal eşya, mukavva, orman ürünleri, kablo, boru, plastik, tuğla, kiremit fabrikaları ile ordu için pil ve batarya üreten fabrikalardır.

Kayseri'nin Yöresel Yemekleri

Kayseri'nin zengin bir mutfak kültürü vardır. Bunlardan bazıları; Kayseri yağlaması, Kabak çıtması, Kayseri Mantısı, Patlıcan kovalama, Fırın ağzı, Nohutlu Pehli kebap, Kurşun aşı, Düğürcük çorbası, Maramısa, Kâğıtta pastırma, Kesme çorba vs. Bunların en başında mantı, sucuk ve pastırma gelir elbette...

KARS

Kars İlinin telefon kodu 474 olup, Kars'ın plakası ise 36'dır.

Kars, Doğu Anadolu Bölgesinde yer alan bir sınır ilidir. İl topraklarının çeşitli yörelerinde eski uygarlıkların kalıntılarına rastlanır. Tarih boyunca birçok savaşa neden olan bu topraklar 19. yüzyılda ve 20. Yüzyılın başlarında bir kaç kez Çarlık Rusya'sının askerleri tarafından işgal edildi. kuzey ve doğuda SSCB' ye Güneydoğuda da İran'a komşu olan Kars, güneyde Ağrı, batıda Erzurum, kuzeybatıda Artvin illeriyle komşudur.

Coğrafî Yapısı 

Denizden yüksekliği ortalama 2000 metreyi bulan Kars ili topraklarının önemli bir bölümü Erzurum-Kars ve Ardahan Yaylalarından oluşur. akarsu vadileriyle yer yer derin biçimde parçalanmış olan bu alandaki dalgalı düzlüklerden oluşan Erzurum- Kars Yaylası'na göre Ardahan Yaylası daha düzdür. Yöredeki dağların birçoğunun yüksekliği 3.000 metrenin üstündedir. Kars ilinin en yüksek noktası, aynı zamanda Türkiye'nin en yüksek noktası olanAğrı Dağı'nın büyük Ağrı doruğudur. Büyük bölümü ağrı ili topraklarında kalan Ağrı Dağı'nın bu en yüksek kesimi Iğdır ilinin sınırları içindedir. eskiden yüksekliği 5.137 metre olarak bilinen bu doruğun, yapılan son araştırmalarla 5.122 metre yüksekliğinde olduğu hesaplanmıştır. Kars ilinde yer alan diğer önemli yükseltiler Akbaba, Kısır, Allahuekber Dağları ile Aladağ ve Aşağıdağ'dır.

Kars'ın yüzölçümü 18.557 kilometrekare olup, Nüfusu ise, 1985 yılı verilerine göre 722.431 dir.

Kars'ın İlçeleri: 

Kars Merkez, Akyaka, Aralık, Ardahan, Arpaçay, Çıldır, Digor, Göle, Hanak, Kağızman, Posof, Sarıkamış, Selim, Susuz, Tuzluca.

Kars'ın Tarihî ve Turistik Yerleri :

Ağrı Dağı; Sarıkamış kış sporları ve Kayak Tesisleri, Soğuksu ve Karıncadüzü Orman İçi Dinlenme yerleri; Kars, Ardahan ve Şeytan Kaleleri; Ani Kenti kalıntıları arasında kalan surlar; Büyük katedral; surp gregor Kilisesi; Çoban kilisesi; Keçeli (Halaskar) Kilisesi; Ebul Muammeran ve Menuçehr Camileri; Kars Havariler Kilisesi; Paşa Sarayı; Evliya Camisi; Taş Köprü; Kars müzesi.

Kars'ın Yöresel Yemekleri :

Kete, Hangel, Mafiş, Kars Böreği, Kuymak, kurze, hörre, Feselli, Umaç helvası, Bozbaş (Piti), Huruçlu pilav, Kars kazı, vs.

KASTAMONU

Kastamonu'nun telefon kodu 366, Kastamonu plakası ise 37'dir.

Kastamonu'nun yüzölçümü, 13.108 kilometrekaredir. Nüfusu ise, 1985 yılı verilerine göre 450.353'tür.

Kastamonu'nun İlçeleri;

Kastamonu Merkez, Abana, Araç, Azdavay, Bozkurt, Cide, Çatalzeytin, Daday, Devrekani, İhsangazi, İnebolu, küre, Pınarbaşı, Şenpazar, Taşköprü, Tosya.

Kastamonu'nun Tarihî ve Turistik Yerleri

Kaya Mezar

Ilgaz dağı Millî Parkı, Kadı Dağı, Soğuksu, Açıkmaslak, Acısu, Kanlıgöl, Dipsizgöl, Üçoluklar, Yaralıgöz, yeşilyuva, Karşıyaka, Ginoğlu, Masruf Deposu, Geriştepe ve limanüstü Ormaniçi Dinlenme Yerleri, Timonion ve Pompeiopolisilkçağ kent kalıntıları, Kastamonu Kalesi, Pervaneoğlu Ali Şifahanesi (Yılanlı Şifahane), Atabey, İbn Neccar, Halil Bey, Mahmut Bey, Nasrullah, Sinan Bey, Şeyh Şaban-ı Veli, Kötürüm Beyazıd, Hoca Şemseddin, Kasım Bey ve Abdurrahman Paşa Camileri, İsmail Bey ve Yakup Ağa Külliyeleri, Münire Medresesi, Atabey, Aşir Efendi, Deve, İsmail Bey ve Urgan Hanları, Nasrullah Köprüsü ve Taşköprü, Gökçeağaçtaki Kervansaray ve Kastamonu Müzesi.

Kastamonu'nun Coğrafyası

Şehirden Görünüm

Kastamonu, Karadeniz Bölgesinin batı karadeniz bölümünde yer alır. Kuzeyde Karadeniz kıyısından Güneyde İç Anadolu bölgesiyle doğal sınır oluşturan dağlık alanın kuzey yamaçlarına kadar uzanır. Çok eski bir yerleşim alanı olduğu saptanan il toprakları oldukça engebelidir. Bu engebeli alanda yer alan ve fazla yüksek olmamasına karşın kolay geçit vermeyen dağlarla yörenin tarihsel geçmişi arasında destanlara bile konu olan bir ilişki vardır. Küre (İsfendiyar) Dağlarının adı geçince eskiden Kastamonu ve Sinop yörelerine egemen olmuş Candaroğlu İsfendiyar Bey, Köroğlu Dağları denince de çeşitli söylencelere konu olmuş, türküleri halâ söylenen Köroğlu ruşen anımsanır.

Kastamonu ili kuzeyinde Karadeniz, doğusunda sinop, güneydoğusunda Çorum, güneyinde Çankırı ve batısında Zonguldak iline komşudur.
Akarsu vadileriyle parçalanan Kastamonu toprakları çok yüksek olmayan dağ sıralarıyla engebelenir. Karadeniz kıyısına parelel uzanan ve kuzey Anadolu Dağları adıyla tanınan bu dağ sıraları, kıyı kesimleriyle iç kesimler arasındaki ulaşımı güçleştirir. Bölgenin bu kesiminde üç sıra halinde uzanan bu dağlardan, kuzeydeki Küre (İsfendiyar), ortadaki Ilgaz, en güneydeki de köroğlu dağları adıyla anılır.

Küre Dağları bozkurt ilçesinin güneyinde yer alan yaralıgöz dağında 2.019 metre, Ilgaz Dağı tosya'nın kuzeybatısında 2.587 metre, Köroğlu Dağları da Tosya'nın güneyinde doruğu il sınırları dışında kalan geçmiş dağının bir tepesinde 2.044 metreye ulaşır.

Kastamonu ilinin topraklarından çıkan suların tümü Karadenize dökülür. Bu suların birleşmesiyle oluşan akarsulardan bazıları doğrudan, bazıları ise kol olarak katıldığı başka bir akarsu aracılığı ile Karadenize dökülür.

Doğal göle rastlanmayan ilde bazı yapay göller vardır. Bunlardan en önemlisi, Gökırmak'ın kollarından Karaçomak deresi üzerinde sulama, taşkın önleme, içme ve kullanma suyu elde etmek amacıyla il merkezinin güneyinde kurulan Karaçomak Barajının ardında suların birikmesiyle oluşan yapay göldür.

Kastamonu ilinde Karadeniz kıyısında birçok doğal kumsal vardır. Bunların başlıcaları; Abana, İnebolu ve Cide kıyılarındaki plajlardır.

Ekonomi

Kastamonu'da, önemli bir bölümü kırsal kesimde yaşayan il halkı geçimini daha çok tarım, tarıma dayalı sanayi, ticaret ve ormancılıktan sağlar. yetiştirilen başlıca ürünler; şekerpancarı, buğday, arpa, patates, mısır, çavdar, kendir, elma, domates, kestane, erik, kiraz, ceviz, dut, üzüm, lahana, karpuz ve kavun'dur. Dar kıyı şeridindeki düzlüklerle alçak dağ eteklerinde de az miktarda fındık, zeytin ve mandalina üretilir.
        Kastamonu topraklarının iç kesimleri hayvancılık yapmaya oldukça elverişlidir. İlde en çok koyun, kıl keçisi, sığır ve manda yetiştirilir. Kıyı halkının bir bölümü de balıkçılıkla geçinir. Orman içi köylerinde yaşayan halkın bir bölümü de mevsimlik işçi olarak bu ormanlarda çalışır.

Kastamonu'nun Yöresel Yemekleri
Genel anlamda ekmekler, çorbalar, et yemekleri, hamurlu yemekler, sebze yemekleri, tatlılar ve içecekler olarak ana başlıkları olarak ayrılan Kastamonu mutfak kültürü içinde ayrıca sanayi bitkileri, şekercilik ve meyvacılık da oldukça ün kazanmıştır. Kastamonuda tam 800 yemek çeşidi sayılmaktadır. Bunlardan bazılarını yazmakla yetinmek zorundayız.

Etli ekmek, Banduma, Mıklama, Paça, Ekşili Pilav, Ala Pilav, Çekme Helva Simit Tiridi, Büryan- Kuyu Kebabı, Oğmaç Çorbası, Köle Hamuru, Cırık Tatlısı ve Döner  bunlardan bazıları...

İZMİR

İzmir Haritası

İzmir'in plakası 35 olup, İzmir telefon kodu 232'dir.


İzmir'in Yüzölçümü 11.973 kilometrekare olup, 1985 yılı verilerine göre Nüfusu 2.317.829'dur.

Kordon

İzmir'in İlçeleri; Bornova, Buca, Karşıyaka, Konak, Menderes, Aliağa, Beydağ, Bayındır, Bergama, Çeşme, Dikili, Foça, Karaburun, Kemalpaşa, Kınık, Kira, Menemen, Ödemiş, Seferihisar, Selçuk, Tire, Torbalı, Urla...

Saat Kulesi

İzmir'in Tarihî ve Turistik Yerleri :

Dikili, Foça, ÇeşmeSeferihisar ve Gümüldür kıyıları; Balçova-Çatalkaya Teleferiği,

Balçova-Çatalkaya Teleferiği

 Asansör; Yamanlar- Karagöl, Tanay, Uzunkuyu, Belkahve, Pamucak, Teos Ormanı, Dereboğazı, Mersinlikahve ve Çamlık Ormaniçi dinlenme yerleri, Balçova-Agamemnon, Çeşme-Şifne, Bergama- Güzellik, Menemen, Seferihisar, Bayındır, Foça, LarisaErythrai, Klazomenai, Teos, Lebedos, Kolophon, Klaros, Notion ve Efes (Ephesos) İlkçağ kent kalıntıları; Meryemana evi; Bayraklı; Kadifekale; Artemis Hamamı; Kızılçullu ve Selçuk Su Kemerleri; İzmir Agorası; Çeşme ve Selçuk Kaleleri; Belevi Tümülüsü ve Mezar Anıtı; Bergama, Ödemiş ve Tire Ulucamileri; Faik Paşa, Hisar, Hacı Hüseyin, Kestane Pazarı, Aliağa, Hatuniye, Çorak Kapı, Konak, Kurşunlu, Şadırvan, İkiçeşmelik, Salepçioğlu, İsa Bey, Mehmet Bey, Kazganoğlu, rüstem Paşa Camileri; Kızlar ağası, Mirkelamoğlu ve karaosmanoğlu Hanları; Sultanşah, Mehmet Bey, İbni Melek ve SüleymanşahmTürbeleri; İzmir Saat Kulesi; İzmir Atatürk ve Menemen Kubilay Anıtları; Uluslararası İzmir Fuarı; İzmir Arkeoloji, İzmir Resim ve Heykel, İzmir Atatürk, Efes Arkeoloji, Bergama ve Tire Müzeleri...

Foça

 İzmir ili, Ege Bölgesinin batı kesiminin ortalarında yer almaktadır. İl toprakları batı kültürüne yatkın olan uygarlıkların yaşadığı yörededir. Bu topraklarda destanlardan heykellere, resimden mimarlığa, dinî inanışlardan felsefeye uzanan çok yönlü bir kültür birikimi vardır. İzmir nüfus açısından, İstanbul ve Ankara'dan sonra üçüncü sırada yer almaktadır. Nüfus yoğunluğu bakımından da İstanbul ve Kocaeli illerinin ardından 3. sırada yer almaktadır.

İzmir Tatil Yerleri

Ege'nin İncisi olarak adlandırılan İzmir, Ege Bölgesinin en önemli ticaret, sanayi, ulaşım, kültür, eğitim, turizm ve hizmet merkezidir ve aynı zamanda Türkiye'nin önde gelen dış ticaret limanıdır.

Ege denizine kıyısı olan il toprakları, kuzeyde Madra Dağı'ndan, Güneyde Aydın Dağlarına kadar uzanır. İlin, kuzeyinde Balıkesirle komşu olan Madra Dağı'nın bir bölümü Marmara Bölgesi sınırları içinde kalır.

İzmir ili topraklarınıdoğu-batı doğrultulu akarsu vadileriyle, denize dik sıralar oluşturarak, bu vadileri birbirinden ayıran dağlar engebelendirir. Güneyde Aydın Dağları, Aydın iliyle doğal sınır oluşturur. İzmir ilinin en yüksek noktası, yüksekliği 2.159 metreye ulaşan Bozdağ'dır.

Bu dağların birbirinden ayırdığı akarsuların geniş tabanlı vadilerinde yer alan verimli ovalar, İzmir ilinin başlıca tarım alanlarıdır. Bu düzlüklerin en önemlileri; Kınık, Bakırçay, Menemen, Kemalpaşa (Nif) ve Küçükmenderes ovalarıdır.

İzmir ili topraklarının sularını toplayan başlıca akarsular; Bakırçay, Gediz ve Küçükmenderes ırmaklarıdır. Bu akarsular Ege Denizine dökülür. Başlangıç kolları Madra Dağı'nın kuzeyinde doğan Kocaçay ise Manyas Gölü'ne, daha sonra da Marmara Denizi'ne ulaşır.

Karmaşık bir doğal yapısı olan İzmir ilinin kıyıları oldukça girintili çıkıntılıdır. Bunun sebebi eski jeolojik çağlarda yer kabuğunda oluşan kırılma, çökme ve kıvrılmalardır.Günümüzde akarsu vadileri olarak görülen kısımlar, kırılmalar sonucu oluşan çöküntü alanlarıdır. Bu nedenle yörede sık sık deprem olur. Çöküntü alanlarının aşağı kesimlerinin deniz suları altında kalması sonucu birçok körfez ve yarımada ortaya çıkmıştır. İl kıyılarındaki başlıca çıkıntı Ege denizine doğru bir çekiçi andırır biçimde uzanan Urla Yarımadası'dır. Bu çıkıntının kuzey kesimine Karaburun Yarımadası, batıya doğru uzanan bölümüne de Çeşme Yarımadası denir. İzmir kıyılarındaki başlıca girintiler Dikili, Çandarlı, İzmir ve kuşadası körfezleridir. Bunlardan kara içine en çok sokulanı İzmir Körfezi'dir.

İzmir ilinde önemli bir göle rastlanmaz. Kıyıdaki akarsu deltalarında denizkulağı denen bazı küçük lagünler vardır. İl kıyıları açığındaki başlıca adalar Uzunada ile Hekim Adası'dır.

İzmir'in İklimi ve Bitki Örtüsü

Akdeniz ikliminin etkisinde kalan İzmir'de yazlar çok sıcak ve kurak, kışlar ise ılık ve yağışlı geçer. Kar yağışı ise yok denecek kadar azdır.

Orman içi dinlenme yerleri

İlin alçak kesimlerinde doğal bitki örtüsü makilerden oluşur. Dağlık bölgelerin kuytu kesimlerinde ise kızılçam ve karaçam topluluklarına rastlanır. kozak Dağındaki fıstık çamı korulukları, yöre halkı için önemli bir geçim kaynağı olan çamfıstığı üretim alanıdır.

İzmir'in Yöresel Yemekleri

Kumru

İzmir köfte, Şambali, Kumru, Nohutlu Mantı, Çiğ Börek, Patlıcan Salatası, Foça Muhallebisi, vs. sayılabilir.

Şambali  (Şam Tatlısı)