KONYA

Konya'nın plaka numarası 42 olup, Telefon kodu ise 332'dir.

Konyanın yüzölçümü 38.183 km² olup, Nüfusu ise 1985 verilerine göre 1.560.091'dir.

Konya,Türkiye'nin İç Anadolu Bölgesinde yer almaktadır. Konya, Türkiye'nin en büyük yüzölçümüne sahip ilidir. Çok eski bir yerleşim alanı olduğundan dolayı çeşitli buluntulara rastlanan Konya ilinin güneydoğu ve güneybatı kesimlerinin bir kısmı Akdeniz bölgesinin sınırları içerisindedir.
      türkiye'nin tahıl ambarı olarak bilinen Konya ilinin adı geçince ilk akla gelen Mevlana hz. olur.İl merkezinde her yıl Mevlana'yı anmak amacıyla yapılan toplantılar ile düzenlenen gösterilerçok sayıda yerli ve yabancı turistin ilgisini çeker. Ayrıca Akşehirde de her yıl Nasreddin Hoca'yı anma şenlikleri düzenlenir.

Coğrafî Yapısı

      Güney ve batı kesimi, öteki kesimlerine göre daha yüksek ve engebeli olan konya ilinin önemli bir bölümünü Konya kapalı havzası oluşturur. Toroslara bağlı dağlarla engebelenen bu kesimlerin ve ilin en yüksek noktası, güneydoğuda 3.480 metreye ulaşan Aydos Dağı2nın doruğudur. güneybatıda orta Toroslar'ın, batıda da sultan Dağları'nın yüksek kesimleri doğal sınırı oluşturur. Konya'nın diğer dağları ise Aladağ, erenler ve Karacadağ'dır.
      Konya ilinin büyük bölümünde geniş düzlükler vardır. Orta yükseklikteki düzlüklerin başlıcası Cihanbeyli yaylasıdır. Obruk yaylasının batı kesimi de il sınırları içindedir. bu yaylalar ilin hayvancılık alanlarıdır.
      İl merkezinin doğusundan , ereğli kentinin kuzeydoğusunda niğde il sınırına kadar uzanan düzlükler Konya Ovası adıyla anılır.

      Son jeolojik dönemde burada yer alan büyük bir gölün daha sonra kuruması ve eski göl alanının alüvyonlarla dolması sonucunda oluşan Konya ovası ülkemizin en önemli tarım alanıdır. konya Ovası2nın çukur kesimlerinde sığ birer bataklık görünümündeki Hotamış Gölü ile Akgöl yer alır.
      Konya ili topraklarından kaynaklanan suların büyük bölümü Konya kapalı havzasında sona erer. İlin güneybatı kesiminden çıkan sular Akdeniz'e, kuzeybatı kesiminden çıkan sular da Karadeniz'e doğru akar. Konya ilinin en uzun akarsuyu olan Çarşamba Çayı, beyşehir Gölü'nün gideğeni olarak çıkar ve Suğla gölü'ne dökülür. suğla Gölü'nden yine bir gideğen olarak çıkan akarsu, Apa Barajına kadar Beyşehir Kanal Çayı olarak anılır. Konya2nın doğusundaki bataklık alanda sona eren Çarşamba çayından Konya ovasının batı kesimindeki tarım alanlarının bir bölümünün sulanmasında yararlanılır. Güneybatı kesiminden kaynaklanan Ermenek Göksuyu, il sınırları dışında birleşerek göksu adını alır ve Akdeniz'e dökülür. Kuzeybatı kesiminden kaynaklanan küçük bir derenin suları da il sınırları dışından geçen Sakarya ırmağı aracılığıyla Karadeniz'e dökülür.

     Konya ilinde birçok doğal ve yapay göl vardır.doğal göllerden başlıcaları Suğla, Tersishan, Çavuşçu (Ilgın) ve Boluk Gölleridir. Türkiye'nin ikinci büyük gölü olan Tuz Gölü ile üçüncü büyük gölü olan Beyşehir gölü'nün bazı bölümleri ve Akşehir Gölü'nün güneydoğu kesimi konya il sınırları içindedir. Başlıca yapay göller ise, İvriz, Apa, May, Altınapa ve Sille baraj gölleridir.

İklimi ve Bitki Örtüsü
      Konya ili tümüyle İç Anadolu Bölgesine egemen olan kara ikliminin etkisi altındadır. Batı ve güneybatı kesimlerinde görülen Akdeniz ikliminin etkisi, kara ikliminin sertliğini biraz yumuşatır. Ülkemizin en az yağış alan yörelerinden biridir. Yazlar sıcak ve kurak, kışları ise soğuk ve kar yağışlı geçer.
      konya ilinin kurak topraklarına egemen olan doğal bitki örtüsü bozkır (step) görünümündedir. Konya ovasının orta kesiminde yoğunlaşan rüzgarın neden olduğu aşınma Karapınar çevresinde olduğu gibi bazı kesimlerin bitki örtüsünden yoksun bir çöl görünümü almasına yol açmıştır. Dağların yüksek kesimlerinde köknar, sedir, ardıç ve karaçamlardan oluşan ormanlara rastlanır.

Ekonomi
      Gelişmekte olan sanayiye rağmen Konya ili ekonomisi daha çok tarıma dayalıdır. Buğday, arpa, yulaf, çavdar gibi tahılların dışında başlıca tarımsal ürünler üzüm, elma, patates, domates, nohut, kavun, soğan, hıyar, mercimek, karpuz, armut, havuç, pırasa ayçiçeği ve lahanadır. Hayvancılık da il halkının önemli gelir kaynaklarından biridir. Yetiştirilen başlıca hayvanlar Ankara keçisi, kıl keçisi ve koyundur. Tavukçuluk, tatlı su balıkçılığı ve arıcılık da yapılmaktadır. Konya ilinde tarımsal üretimin gelişmesine katkıda bulunan başlıca kuruluşlar Altınova, Gözlü ve Konuklar tarım işletmeleridir.
      Küçük sanayinin gelişmiş olduğu konya ilindeki önemli sanayi kuruluşları un, unlu mamüller, et, süt ürünleri, çeşitli konserveler, meyve suyu, şeker, şarap, dokuma, deri, hazır giyim, çimento, tuğla, kiremit, tarım makineleri, yedek parça, tüp, tel ve yonga levha fabrikalarıdır.
      konya yer altı kaynakları bakımından oldukça zengindir. İl topraklarında linyit, civa, magnezit, alüminyum ve lületaşı yatakları vardır. Tuz Gölü kıyısındaki tuzlalarda önemli miktarda tuz elde edilir. seydişehirdeki alüminyum tesisleri, ülkemizin en önemli sanayi kuruluşları arasında yer alır.

Tarihî ve Turistik Yerleri
       Çamlıköy, Yakamanastır, Kale Çamlığı, Huğlu, Karaburun ve kızılören Çamlığı orman içi dinlenme yerleri; Meram Bağları; Ilgın Kaplıcası; İvriz Kaya Kabartması; Beyşehir Kalesi; Akmanastır; Hagia Eleni Kilisesi; Sırçalı Medrese; Tacül Vezir Medresesi ve Türbesi; İnce Minareli Medrese; Ali Gav, Küçük Karatay, Karatay ve İsmail Aka (Taş medrese) medreseleri; HasBey ve Nasuh Bey Darülhuffazları; Seydişehir muallimhanesi; İplikçi camisi ve medresesi; Sadrettin Konevi Camisi ve Türbesi; Alaeddin Dursunoğlu, Selimiye, Kapı, Aziziye, eşrefoğlu ve Pir hüseyin camileri; Sahip Ata, Karabaş Veli ve Lala Mustafa Paşa külliyeleri; Akşehir ve Ereğli Ulu Camileri; Mevlana türbesi ve dergahı; Nasreddin Hoca Türbesi; Taş Mescid; Sırçalı Mescid; Karatay, tahir ile Zühre, Altunkalem, Güdük Minare ve Küçük ayasofya mescidleri; Yusuf ağa Kitaplığı; Kubadabad Sarayı; Seyyid mahmud Hayran ve Şeyh Şahabettin Zaviyeleri; Kızılviran, Sultan Zazadin, Horozlu, Kadın, İshaklı ve Kuruçeşme Hanları; Rüstem Paşa Kervansarayı; Konya Arkeoloji, Karatay Çini Eserleri, Konya Taş ve Ahşap Eserleri, Konya Mezar Anıtları; Atatürk Evi ve Kültür, Konya Etnografya, Konya Mevlana, Koyunoğlu, Akşehir Taşeserler, Akşehir Atatürk ve Etnografya, Ereğli Müzeleri.

Konya Yöresel Yemekleri

Çok zengin bir mutfağa sahip olan Konya sofralarında, genellikle kuzu ve koyun etiyle yapılan yemekler ve hamur işleri hakimdir. İçinde, bıçak veya satırla kıyılmış incecik et parçalan, soğan, domates ve biber bulunan etli ekmek ile et suyuyla ıslatılmış ekmeğin üzerine kıyma, sarımsaklı yoğurt ve kızdırılmış tereyağı dökülmesiyle yapılan tirit ise en ünlü yöresel yemekleridir.

       Ermenek dolması, kuru kabak sarması, tarhun çorbası, bulgurlu domates kurusu, sac arası, güveç kebabı, yoğurtlu Akşehir çorbası diğer yöresel yemekleridir.

KOCAELİ (İzmit)

Kocaeli'nin plaka numarası 41, Telefon kodu ise 262'dir.
Kocaeli'nin yüzölçümü 3.626 km² olup, Nüfusu ise 1985 yılı verilerine göre 742.245'tir.

Kocaeli'nin Tarihî ve Turistik Yerleri
      Kuzuyayla ve Fındıklıtepe orman içi dinlenme yerleri; Bayramoğlu, Karamürsel, Kefken ve Kerpe kıyıları; Ballıkayalar; Eskihisar Kalesi; Hannibal Mezarı; Pertev Mehmet Paşa ve Çoban Mustafa Paşa külliyeleri; Orhan Gazi, Mehmet Bey ve İmaret camileri; Sultan Süleyman Köprüsü; Yalı ve Mehmet Bey Hamamlarıile Yeni hamam ve Küçük hamam; Canfeda Kethüda Kadın ve Mısırlıoğlu çeşmeleri; Hünkâr kasrı; İzmit Saat Kulesi; İzmit, Yarımca ve Osman Hamdi bey Müzeleri...

Coğrafî Yapısı
       Kocaeli, sanayi kuruluşlarının yoğun olduğu illerimizden biridir. Ekonomik açıdan ülkemizin en gelişmiş illeri arasında yer alır. Kuzeyde Karadeniz kıyısından, güneyde Samanlı Dağlarının en yüksek kesimlerine kadar uzanan il topraklarına doğuda Sapanca Gölü, batıda İzmit Körfezi birer sivri girintiyle sokulur.
      Kocaeli, Türkiye'nin Marmara Bölgesinde yer almaktadır. İlin yüzey şekilleri Sapanca Gölü-İzmit körfezi doğrultusunun kuzey ve güney kesimleri olmak üzere iki bölümde incelenebilir. Buna göre İstanbul Boğazı, Karadeniz ve İzmit Körfezi arasında kalan yarımadaya, Kocaeli Yarımadası adı verilir. Yarımadanın yarıya yakın bölümü Kocaeli il sınırları içinde kalır. Bu bölüm küçük akarsu vadileriyle parçalanmış dalgalı düzlüklerden oluşur. Gebze ilçesinin Mollafenari bucağına bağlı Demirciler köyü yakınında yer alan ve Ballıkayalar olarak bilinen kanyon biçimli vadi, dağcılığa yeni başlayan gençler için ilginç bir çalışma alanıdır. Bu kesimin en yüksek noktası Derince'nin kuzeyinde 645 metreye ulaşan Çene Dağı'dır. Bu dağın güneyinden İzmit'in Çene Suyu kaynaklanır. İlin bu kesiminden doğan akarsulardan başlıcaları olan Sarısu Kandıra'nın kuzeyinde, Gökdere (Göksu) il sınırları dışında Karadeniz'e, Dil (Tavşanlı) deresi ise Gebze ile Hereke arasında İzmit körfezine ulaşır.

      Kocaeli'nin güney kesimini Samanlı Dağları engebelendirir. Bolu dağlarının batı uzantısı görünümündeki bu dağların ve ilin en yüksek noktası, Sapanca Gölü'nün güneybatısında yüksekliği 1.602 metreye ulaşan Keltepe'dir. Samanlı Dağlarından kaynaklanıp kuzeye doğru akarak İzmit Körfezi'ne dökülen başlıca akarsular Kazıklı Deresi ve Yalakderedir. Yalakdere'nin taşıdığı alüvyonların birikmesiyle oluşan Delta ovası Hersek Ovası adıyla anılır. Bu ovadaki sığ göle de Hersek Gölü adı verilir.
      Sapanca Gölü'nün batı ucu il sınırları içindedir. Eskiden İzmit Körfezi'nin doğu uzantısı olan Sapanca Gölü, akarsuların getirdiği alüvyonların birikmesi sonucunda denizden koparak oluşmuştur. Kenarlarında yer alan kırık fay çizgileri boyunca çökerek oluştuğu anlaşılan İzmit körfezi yaklaşık 50 km uzunluğundadır. Genişliği batıdaki ağız kesiminde 5 km kadar olan körfezin en dar yeri Derince ile Gölcük arasında 2 km'dir. İzmit Körfezi'nin en derin yeri ise iç kesimlerde 204 metreyi bulur.
      İlin oldukça düz olan Karadeniz kıyısı açığında bazı kaya parçalarından oluşan adacıklar vardır. Bunların başlıcası Kefken Adası'dır.

İklimi ve Bitki Örtüsü
      Kocaeli İli'nin hem Karadeniz'e, hemde Marmara denizine kıyısı olması iklim ve bitki örtüsünü etkiler. Kocaeli Yarımadasının kuzey kesimleri Karadeniz Bölgesinin en çok sonbaharda yağış alan nemli ikliminin etkisinde kalırken, İzmit Körfezi'nin çevresindeki alanlar hemen hemen tüm Marmara Bölgesinin en çok kışın yağış alan daha kurak ikliminin etkisindedir.
      Kocaeli yarımadasının kuzey kesiminde nemcil ormanlar yer alır. Bu ormanlar meşe, kestane ve daha çok kayın ağaçlarından oluşur. İzmit körfezi kıyılarındaki yamaçlar boyunca geniş alanlar kaplayan Akdeniz Bölgesine özgü makilere ve zeytinliklere rastlanır. Samanlı Dağları'nın kuzeye bakan yüksek kesimlerinde de genellikle kayınlardan oluşan ormanlar vardır.

Ekonomi
      Halkının yarısından çoğu il ve ilçe merkezlerinde, kent ve kasabalarda yaşayan Kocaeli'nin ekonomisi sanayiye dayanır. Kocaeli ülkemizdeki sanayi kuruluşlarının İstanbul'dan sonra en çok yoğun olduğu ilimizdir.
      Türkiye'nin tanınmış başlıca petrol arıtım tesislerinden olan İPRAŞ rafinerisi, Kocaeli ilindeki en önemli sanayi kuruluşlarından biridir.
      Kocaeli yöresinin tanınmış bitkisel ürünleri Yarımca kirazı ile Değirmendere fındığıdır. Bunlardan başka, Kocaeli'de buğday, mısır, elma, yulaf, şekerpancarı, domates, ayçiçeği, lahana ve arpa yetişir. İstanbul'un gereksinimine yönelik olarak Karamürsel yakınlarında kurulan seralarda çiçekçilik yapılır.

Kocaeli Yöresel Yemekleri
Anadolu'da beslenme genel olarak unlu yiyeceklerden oluşurken, Kocaeli'de sebze ve meyve tüketimi ön plandadır. Pişmaniye, kızılcık, pancar ve patlıcan turşusu, patlıcan ve ıspanak boranısı, carcur, pospos, semizotu, karnıbahar ve lahana salatası, evelik, kıvırma ve akkabak tatlısı, yağlı ballı bunlardan bazılarıdır.

KIRŞEHİR

Kırşehir'in telefon kodu 386 olup, Kırşehir'in plaka numarası ise 40'tır.

Kırşehir ilinin yüzölçümü  6.570 km² olup, Nüfusu ise 1985 yılı verilerine göre 260.156 'dır.

Kırşehir İli'nin İlçeleri :
Kırşehir Merkez, Akpınar, Çiçekdağı, Kaman ve Mucur

Kaman

Kırşehir İli'nin Tarihî ve Turistik Yerleri :
Çiçekdağı orman içi dinlenme yeri; Terme Kaplıcası, Keçi ve Ömerhacılı kale kalıntıları; Cacabey Medresesi; Kale ve Alaeddin Camileri; Ahî Evran Camisi ve türbesi; Karakurt Baba, Melik Gazi ve Âşık Paşa türbeleri; Kesikköprü Kervansarayı; Kesikköprü; Kırşehir Müzesi.

Ahî Evran-ı Veli Türbesi

Coğrafî Yapısı :

      Kırşehir ili İç Anadolu Bölgesi'nin orta kesiminde yer alır. Eski bir yerleşme alanı olan il topraklarında yaşadığı bilinen en eski halk Hititlerdir. Buraya egemen olmuş çeşitli uygarlıklar olmasına karşılık bunların izine fazla rastlanmaz. Kırşehir eski bir kurum olan Ahilik'in merkezi sayılır. Fazla gelişmemiş illerimizden olan Kırşehir, halılarıyla ünlüdür.

Terme Kaplıcası

      Kırşehir ili yer yer volkanik araziyle kaplı ve akarsu vadileriyle parçalanmış orta yükseklikteki dalgalı düzlüklerin üstünde yer alır. Kırşehir platosu adıyla anılan bu düzlükler bazı dağ kütleleri tarafından engebelendirilir. Bu kütlelerden başlıcası ilin kuzey kesimindeki Çiçekdağı'dır. Öteki yükseltiler ise, ilin orta kesiminde yer alan Baran ve Kervansaray dağlarıdır. İç Anadolu Bölgesindeki iki önemli kırık fay çizgisi Kırşehir ili topraklarından geçer. Birinci derece deprem kuşağının üstünde yer alan bu topraklarda 1938'deki depremde 149 kişi hayatını yitirmiş ve 2.000 den fazla konut yıkılmıştı.

     Kırşehir ili topraklarından kaynaklanan sular Kızılırmak aracılığıyla Karadeniz'e ulaşır. Kızılırmak, güneyde Aksaray, güneybatıda da Ankara illeriyle sınır oluşturur. Kızılırmak'ın kollarından Delice ırmağı kuzeydoğuda Yozgat iliyle, bu akarsuya katılan Kılıçözü deresi de kuzeybatıda Kırıkkale iliyle sınır çizer.
      İlin doğu kesiminde sularını dışarıya göndermeyen bir kapalı havza vardır. ilin başlıca doğal gölü, bu kapalı havzada yer alan ve yazın tuzlu bir bataklığa dönüşen Seyfe Gölü'dür. Kırşehir ilinde ayrıca Kılıçözü deresi üzerinde Çoğun baraj gölü ile Köşközü deresi üzerinde Kültepe baraj gölü bulunur. Hirfanlı baraj göllerinin bazı bölümleri de il sınırları içindedir.
      İlin doğu kesimindeki kapalı havza, yüksek bir ova niteliğindedir. İlin en geniş düzlüğü olan bu alan Malya Ovası olarak da bilinen Seyfe Ovasıdır. İl topraklarında yer alan öteki düzlükler ise Çoğun ve Güzler ovalarıdır.

İklimi ve Bitki Örtüsü
       Kırşehir ili İç Anadolu Bölgesine özgü kara ikliminin etkisi altında kalır. Kış ayları soğuk ve kar yağışlı, yazları ise sıcak ve kurak geçer.
       Kırşehir, ormanları bakımından ülkemizin en yoksul illerindendir. Yalnızca Çiçekdağı'nın bazı kesimlerinde ormana rastlanır. İlin doğal bitki örtüsü genellikle bozkır (Step) görünümündedir.

Ekonomi 
      İl halkı geçimini daha çok tarımdan sağlar. Elde edilen başlıca ürünler, buğday, arpa, şekerpancarı, yeşil mercimek, üzüm, çavdar, patates, karpuz, elma, kavun, domates ve nohuttur. Hayvancılık önemli gelir kaynaklarındandır. Kırşehir ilinde en çok koyun, sığır ve Ankara keçisi yetiştirilir. Tavukçuluk ve arıcılık il hayvancılığının öteki dalları arasında yer alır.
      Kırşehir ilindeki başlıca sanayi tesisleri un ve unlu ürünler, süt ürünleri, şarap, yem, çelik gereçler, briket, tuğla, kiremit, kireç ve çimento fabrikalarıdır. İlin küçük sanayisi oldukça canlıdır.

Kırşehir İlinin Yöresel  Yemekleri
       Türk misafirperverliğinin en çarpıcı ve örneklerinin sergilendiği sofra, Anadolu insanının misafire verdiği değerin en güzel örneğidir. Evine misafir gelen bir aile Kiler'inde sakladığı en değerli yiyeceklerini misafirine cömertçe ve gururla sunar. Misafirin kim olduğu çok önemli değildir. Tanrı misafiridir ve kişinin evine ne kadar çok misafir gelirse o evdeki bereket o derece artar.
        İşte bu mantıkla, Anadolu Türk kültürünü en güzel şekliyle yaşayan Kırşehir insanı kendi yaratıcı zekasını yemek yaparken de kullanmasını bilmiş, kendi ürünlerini hem en iyi şekilde değerlendirmiş, hem de güzel yemekler yaparak damak zevkine hitab etmiştir.

Kırşehir yemekleri

      Keşkek, ayva dolması, sündürme, boranı, çirleme, kürt pilavı, soğanlama, çullama, yarma aşı, lepe, pancar çırpması, topalak, madımak, et yahnisi, çömlekte kuru fasulye, çömlekte paça, hasirde vs.

Tarihi yerler

KIRKLARELİ

Kırklareli telefon kodu 288 olup,Kırklareli plakası da 39'dur.
Kırklareli ilinin yüzölçümü, 6.550 kilometrekare olup, Nüfusu ise 1985 verilerine göre 297.098 'dir.

Kırklareli sınır illerimizden biridir. Türkiye'nin Trakya topraklarının kuzeydoğu kesiminde yer alan Kırklareli ili kuzeyde Bulgaristan'a, doğuda Karadeniz'e, güneyde Tekirdağ ve batıda Edirne illerine komşudur. Bazı kaynak ve haritalarda güneydoğuda ortak sınırı olduğubelirtilen İstanbul ilinden kısa bir kıyı parçasıyla ayrılır.

Bugünkü Kırklareli il topraklarının ilk çağdan beri hareketli bir yerleşme alanı olduğuanlaşılmaktadır. Bu yörede Traklardan kalma bazı tümülüslere rastlanmıştır. Çağlar boyunca Trakya, Balkanlar ve Anadolu'yu ele geçirmek isteyenlerinegemenlik mücadelelerine sahne olmuştur. Günümüz Kırklreli halkının önemli bir bölümü 19. Yüzyıl ile20. Yüzyıl başlarında Balkanlardan gelmiş göçmenlerden oluşur.

Kırklareli İlinin İlçeleri
Kırklareli Merkez, Babaeski, Demirköy, Kofçaz, Lüleburgaz, Pehlivanköy, Pınarhisar, Vize

Dupnisa Mağarası

Kırklareli İlinin Tarihî ve Turistik Yerleri
Limanköy, İğneada, Kıyıköy (Midye) ve Çilingoz koyları; Dupnisa Mağarası; İncekoru ve Kavaklı Meşe korusu orman içi dinlenme yerleri; Vize Kalesi; Vize Mağara Manastırı; Midye Ayazma ve Manastırı; Hızır Bey ve Sokullu Mehmet Paşa Külliyeleri; Kadı, Beyazıd (Paşa), Kapan, Eski cami, Cerit Ali Paşa ve Gazi Süleyman Paşa camileri; Alpullu (Sinanlı), Babaeski ve Lüleburgaz (Sokullu Mehmet Paşa) köprüleri; Kadı, Kapan (Salıyeri) Kayımoğlu ve Alman çeşmeleri; Zindan ve Binoklu Hasan Baba Türbeleri.

Kırklareli Coğrafî Yapısı
      Kırklareli topraklarının yaklaşık yarısı dağlık alanlar, yarıya yakını da orta yükseklikte veya alçak yaylalardır. Türkiye'nin Trakya'daki en yüksek kesimini oluşturan ve Yıldız Dağları olarak da bilinen Istranca Dağları, Kırklareli il sınırları içinde kuzeybatı-güneydoğu doğrultusunda uzanır. İlin kuzey ve doğu kesimlerini engebelendiren bu dağlık alanın en yüksek noktası, Demirköy kasabasının batısında 1.031 metreye ulaşan Mahya Dağı'dır. Kuzey yamaçları sık ormanlarla kaplı olan Istranca Dağları güneydoğuda yüksekliğini yitirerek orta ve alçak düzlüklere dönüşür. Istranca Dağları ile Karadeniz kıyısı arasında bazı yaylalar yer alır.
       Kırklareli ilinin kuzey ve batı kesimlerinde yer alan ve birçok alçak tepeyle engebelenen düzlükler Ergene Havzası adıyla anılır. Bir çöküntü alanı olan Ergene Havzası, Kırklareli ilinin başlıca tarım alanıdır.

Kırklareli Vize

       İl topraklarından kaynaklanan suların bir bölümü Karadeniz'e dökülürken, bir bölümü de Karadeniz'e doğru akar. Karadeniz'e ulaşan küçük akarsulardan başlıcaları Rezve, Deringeçit ve Pabuç dereleridir. Kuzeydoğuda Bulgaristan ile ülkemiz arasındaki doğal sınırı Rezve deresi oluşturur.
      İl topraklarında akan en önemli akarsu Ergene ırmağı'dır. Bu ırmağa katılan başlıca kollar Sulucak, Poyralı,Kaynarlı, Babaeski (Şeytan), ve Teke dereleridir. Tarım alanlarını sulamak ve Teke deresinin yol açtığı taşkınları önlemek amacıyla Kayalıköy Barajı kurulmuştur. Ergene Irmağı Kırklareli il sınırları dışında Meriç Irmağına dökülür.
      Geniş ovalara ve fazla girinti-çıkıntıya rastanmayan Karadeniz kıyısında, bataklıklarla çevrili küçük kıyı gölleri ve doğal plajlar vardır. Bu kıyıdaki başlıca çıkıntılar İğneada ve Servi burunlarıdır.
       Kıyıda yer alan başlıca doğal göller Erikli, Mert ve Sakpınar Gölleridir. Kırklareli ilindeki başlıca yapay göl ise Kayalıköy baraj gölü'dür.

Tarihi Geçit

İklimi ve Bitki Örtüsü

       Kırklareli ilinin Karadeniz'e kıyısı olan doğu kesimi ile Istranca Dağlarının ardında kalan iç kesimi iklim yönünden farklılık gösterir. Kıyı kesiminin ılıman olmasına karşılık iç kesimler kara ikliminin etkisi altındadır. Kırklareli kenti ile ilin büyük bölümünde kışlar soğuk ve kar yağışlı, yazlar ise sıcak geçer.
       Kırklareli ilinin ikliminde gözlenen bu farklılık doğal bitki örtüsünü de etkiler. Istranca Dağlarının Karadeniz'e bakan yamaçları, tepelerden eteklere kadar kayın ormanları ile kaplıdır. Istranca Dağlarının güney yamaçlarının bazı bölümlerinde de rastlanan kayın ormanlarında en çok görülen bitki ormangülleridir. Dağların iç kesiminde eskiden yoğun olarak rastlanan meşe ormanları ise büyük ölçüde yok edilmiştir. Ergene havzasının doğal bitki örtüsü ise bozkır (step) görünümündedir.

Manzara

Ekonomi
Yaklaşık yarısına yakını kasaba ve kentlerde yaşayan Kırklareli halkı geçimini daha çok tarım ve ormancılıktan sağlar. Yetiştirilen başlıca ürünler, buğday, şekerpancarı, ayçiçeği, karpuz, patates, arpa, domates, yulaf, soğan ve kavundur.
       Kırklareli ilinde daha çok koyun ve sığır yetiştirilir. Hayvancılık, mandıralarda beyaz peynir, kaşar peyniri, yoğurt üretimine yönelik olarak yapıldığından et üretimi azdır. Karadeniz kıyısında yapılan balıkçılık gelişmemiş düzeydedir.

İğneada

       Istranca Dağları çevresinde yaşayan köylülerin bir bölümü bu ormanlarda mevsimlik işçi olarak çalışır. Önemli miktarda tomruk ve maden direği elde edilen bu orman alanlarında ağaçlandırma çalışmalarının yürütülebilmesi için fidanlıklar kurulmuştur.
       Türkiye'nin ilk şeker fabrikası Babaeski ilçesine bağlı Alpullu köyü yakınında 19262da üretime başlamıştır.
       bundan başka Kırklareli ilindeki başlıca sanayi kuruluşları un, bitkisel yağ, süt ürünleri, konserve, yem, dokuma, tarım alet ve makineleri, cam, ölçü araçları, çimento, orman ürünleri, elektrik malzemeleri, sabun, boya, kaset, kireç, tuğla ve kiremit fabrikalarıdır.

Kırklareli İlinin Yöresel Yemekleri

Kuzu Kapama

Et ve süt ürünlerinin yanı sıra sebze ve meyve de beslenmede önemli bir yer tutar. Kaşar peyniri ve ay çiçeği üretimi yaygındır. Yörede, bağcılığa bağlı olarak içki yapımı gelişmiştir. Nohutlu ekmek, keşkek, zerde, kaymakçına, plaska, sulu kaçamak, kuru kaçamak, ısırgan böreği, külür, kapama, çoban böreği ısırgan otu çorbası yöreye özgü yemeklerdir.

Kabak Böreği

     

KAYSERİ

Kayseri'nin Telefon Kodu 352 olup, Kayseri Plakası ise 38'dir.

Kayserinin Yüzölçümü 16.917 kilometrekare olup, Nüfusu ise 1985 yılı verilerine göre 864.060'dır.

Kayseri ilinin ilçeleri
Kayseri Merkez, Akkışla, Bünyan, Develi, Felahiye, İncesu, Pınarbaşı, Sarıoğlan, Sarız, Talas, Tomarza, Yahyalı, Yeşilhisar.

Kayseri'nin Tarihî ve Turistik Yerleri
Erciyes Dağı; Sultan Sazlığı; Derebağ Çağlayanı orman içi dinlenme yeri; Yahyalı Hacer Ormanı doğayı koruma alanı; Fraktin ve İmamkulu Anıtları; Kayseri, Şahmelik ve Develi Kaleleri; Huand Hatun Külliyesi; Avgunu, Çifte, Sahibiye Köşk ve Hatuniye medreseleri; Kölük, Hacı Kılıç cami ve medreseleri; Kayseri, bünyan ve Develi Ulu camileri; Kurşunlu Camii; Keykubadiye Sarayı; Hızır İlyas ve Haydar Bey Köşkleri; Mollaoğulları Konağı; Çifte, Döner ve Sırçalı Kümbetler; Sultan ve Karatay Hanları; Dev Ali, Seyyid-i Şerif Hızır İlyas, Melik Gazi ve Mikdat Dede Türbeleri; Raşid Efendi Kütüphanesi; Tekgöz ve Çokgöz Köprüleri; Kültepe, Kayseri Arkeoloji ve Kayseri Etnografya Müzeleri...

Coğrafî Yapısı

Kayseri ilinin büyük bölümü İç Anadolu Bölgesinde, bazı küçük bölümleri de Doğu Anadolu ve Akdeniz Bölgelerinde yer alır. Anadoludaki en eski yerleşme alanlarından biri olan Kayserikuzey ve kuzeybatıda yer alan Kızılırmak vadisinden güney ve güneydoğuda bulunan toroslara kadar uzanır.
        Eskiden beri Anadolunun çeşitli kesimlerini birbirine bağlayan yolların kesiştiğibir yörede yer alması açısından da önem taşıyan Kayseri oldukça gelişmiş bir ilimizdir. Kayseri denince, ticarete ilişkin konularda başarılı insanlar ile, sucuk ve pastırma üretimi akla gelir.
       Kayseri ili topraklarının önemli bir bölümü hafif dalgalı yüksek düzlüklerden oluşur. Bu düzlükler çöküntü alanları ve dağlar ile engebelenir. İç anadolu Bölgesinin en yüksek dağı olan Erciyes Dağı 3.917 metre yüksekliğinde ve il sınırları içerisindedir.

       Doğu, Güney ve Güneydoğuda doğal bir sınır oluşturarak kabaca güneybatı-kuzeydoğu doğrultusunda uzanan Tahtalı Dağları, Torosların bir parçasıdır.Tahtalı Dağları dizisi içinde yer alan Beydağı3.075 metre yüksekliğiyle Erciyes Dağından sonra Kayseri ilinin en yüksek ikinci noktasıdır. Orta kesimde yine güneybatı-kuzeydoğu doğrultusunda uzanan dağ dizisi içindeki başlıca yükselti ise Hınzır Dağı'dır. Dorukları il sınırları dışında kalan Binboğa Dağları doğuda , aladağlar ise güneybatıda doğal sınır oluşturur.
       İç Anadolu Bölgesinin başlıca yüksek düzlüklerinden olan Uzunyaylanın batı kesimi Kayseri ili sınırları içindedir. Bu topraklarda birçok ova da yer alır. Bunların başlıcaları develi, Kayseri ve Palas ovalarıdır.
       Kayseri ilinden kaynaklanan suların katıldığı akarsuların bir bölümü Akdeniz'e, biri de Karadenize dökülürken, bazıları da kuzey batı kesimdeki havzalara yönelir. Uzunyayladan kaynaklanan Zamantı ırmağı ile Sarız yöresinin sularını toplayan Göksu'nun il sınırları dışında birleşmesiyle oluşan Seyhan IrmağıAkdeniz'e dökülür. Ceyhan Irmağı'na katılan Hurma Çayı'nın başlangıç kolları da ilin doğu kesimindekiküçük bir yörenin sularını toplar.
       İlin kuzey kesiminden kuzeydoğu-güneybatı doğrultusunda geçen Kızılırmak'a Kayseri ili topraklarından kaynaklanarak katılan başlıca kol Sarımsaklı suyu'dur. Bazı küçük akarsular da Develi ve Palas ovalarındaki sığ göl ve bataklıklarda sona erer. Kayseri ilinde birçok doğal ve yapay göl vardır. Başlıca doğal göller; sığ sazlık ve bataklıklardan oluşan Tuzla (Palas) ve Yay Gölleri ile Sultan Sazlığı'dır. Sulama amacıyla yapılan Sarımsaklı, Akköy ve Ağcaşar barajlarının ardında suların birikmesiyle yapay göller oluşmuştur.

İklimi ve Bitki Örtüsü
       Kayseri ili, kışı oldukça şiddetli geçen kara ikliminin etkisi altındadır. kar yağışlı geçen kış aylarında hava sıcaklığının bazen -30 C derecenin altına düştüğü gözlenir. Yıllık ortalama yağış miktarı 500 mm'den az olan Kayseri ilinde yzlar da oldukça sıcak geçer.
        Ençok ilkbaharda yağış alan ilin doğal bitki örtüsübozkır (step) görünümündedir. Kayseri ilinin güney ve güneydoğu kesimindeki dağlık alanlarda sedir, köknar, kızılçam ve karaçamlardan oluşan orman topluluklarına rastlanır.

Ekonomi
      Kayseri'de halkın yarısından çoğu ilçe merkezi, kent ve ksabalarda yaşar. eskiden başta halıcılık olmak üzere dokumacılık, dericilik ve bakırcılık gibi üretim etkinlikleriyle tanınan ve canlı bir ticaret hayatı olan Kayseri yöresi Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde oldukça geriledi. Bu sırada tarımsal üretimi tüketim gereksinimini karşılamaya yetmeyen bir durumda olan Kayserinin ekonomisi Cumhuriyet döneminde halı ipliği ve uçak montaj fabrikalarının açılması ile , 1927'de demiryolu bağlantısının kurulmasının ardından canlanmaya başladı. 1950'den sonra karayolu ulaşım bağlantılarının güçlenmesi ve tarıma dayalı sanayi yatırımlarının artması ilin hızla gelişmesine yol açtı. Tüm bu gelişmelere rağmen halkın büyük bir bölümü geçimini tarımdan sağlar.

       Kayseri ilinde yetiştirilen başlıca ürünler; buğday, arpa, şekerpancarı, patates, çavdar, elma, soğan, baklagiller, üzüm ve ayçiçeğidir.
       Hayvansal ürün elde etmeye yönelik olarak yetiştirilenbaşlıca hayvanlar koyun ve sığırdır.
Uzunyayla'da koşu iyi cins koşu atı yetiştiriciliği yapılır. Tavukculuk ve arıcılık da gelir kaynakları arasında yer alır.

       Kayseri ilindeki başlıca sanayi kuruluşları un, unlu ürünler, şeker, süt, et, et ürünleri, meyve suyu, konserve, yem, dokuma, deri, traktör takım tezgahları, makine, metal eşya, mukavva, orman ürünleri, kablo, boru, plastik, tuğla, kiremit fabrikaları ile ordu için pil ve batarya üreten fabrikalardır.

Kayseri'nin Yöresel Yemekleri

Kayseri'nin zengin bir mutfak kültürü vardır. Bunlardan bazıları; Kayseri yağlaması, Kabak çıtması, Kayseri Mantısı, Patlıcan kovalama, Fırın ağzı, Nohutlu Pehli kebap, Kurşun aşı, Düğürcük çorbası, Maramısa, Kâğıtta pastırma, Kesme çorba vs. Bunların en başında mantı, sucuk ve pastırma gelir elbette...